Humerus, vücudun en büyük ve en güçlü kemiklerinden biridir. Kolda, omuz ile dirsek arasında yer alır ve tek bir kemik olarak bulunur. Bu kemik, üst ve alt uçları ile farklı bölümlere ayrılır ve her bir bölümün kendine özgü anatomik özellikleri vardır. Makalede humerus kemiğinin anatomisi detaylı bir şekilde incelenecektir.

Humerus'un üst ucu, caput humeri olarak adlandırılan geniş ve yuvarlak bir başa sahiptir. Bu baş, scapula'nın cavitas glenoidalis'ine oturur ve omuz eklemini oluşturur. Başın yanında bulunan iki çıkıntıya tuberculum majus ve tuberculum minus denir. Bu çıkıntılar, omuz çevresindeki kasların yapışma yerlerini oluşturur. Tuberculum majus ve minus arasındaki oluklardan, pazı kası (M. Biceps brachii)'nın uzun başının kirişi geçer. Caput humeri ile tuberculumlar arasındaki dar kısma anatomik boyun (collum anatomicum), tuberculumlar ile cismin birleşim yerine ise cerrahi boyun (collum chirurgicum) denir.

Humerus'un gövdesi, üst bölümü silindirik ve alt bölümü önden arkaya yassı bir yapıya sahiptir. Anatomik olarak üç yüzlü kabul edilen bu bölüm, ortalarına doğru arka yüzünde iç yandan dış yana uzanan spiral bir oluktan (sulcus nervi radialis) geçer. Bu oluk, n. radialis'in basısı ile oluşmuştur. Cismin dış yüzünde ise deltoid kasının yapışma yeri olan tuberositas deltoidea bulunur.

Humerus'un alt ucu, ön kol kemiklerinin üst uçları ile eklemleşecek bir yapıya sahiptir. Bu yapı topluca condylus humeri olarak adlandırılır. Condylus'un ulna ile eklemleşen bölümüne trochlea humeri, radius ile eklemleşen bölümüne ise capitulum humeri denir. Alt ucun ön yüzünde, bu çıkıntıların üzerinde iki çukur (fossa coronoidea ve fossa radialis) bulunur. Arka yüzünde ise trochlea'nın üst tarafında, ulna'nın çıkıntısının girdiği fossa olecrani olarak adlandırılan büyükçe bir çukur yer alır.

Condylus humeri'nin üst bölümünün iç ve dış yanında görülen çıkıntılara epikondil (epicondylus medialis et lateralis) denir. Bu çıkıntılar, birçok ön kol kasının yapışma yerini oluşturur. İç epikondilin arka yüzünde, ön kolun iç yanında seyreden n. ulnaris'in geçişi sırasında oluşmuş bir oluk (sulcus nervi ulnaris) bulunur.

Humerus kırıkları genellikle düşme veya darbe sonucu meydana gelir. En çok kırık, humerus başı (caput humeri) bölgesinde rastlanır. Bu nedenle omuz bölgesinin korunması, humerus kırıklarından korunmaya yardımcı olur. Humerus kırıkları, özellikle yaşlı bireylerde daha yaygın olup, iyileşme süreci uzun ve karmaşık olabilir.

Humerus, kolun üst kısmında yer alan ve omuz ile dirsek arasında bulunan önemli bir kemiktir. Üst ve alt uçları ile gövde bölümü anatomik olarak farklı özellikler taşır. Humerus'un anatomisi, klinik açıdan büyük öneme sahiptir ve kırıklarının tedavisi dikkatle yapılmalıdır.