Erişkin ve normal gelişimini tamamlamış bireylerde, kafatası toplamda 29 kemikten oluşur. Bu kemiklerin 7'si beyin bölümünde, 15'i yüz bölümünde yer alır ve her iki kulaktaki küçük kemikler de bu sayıya dahildir. Ayrıca, fonksiyonel bir birlik içinde değerlendirildiği için ayrı bir kemik olarak boyun bölümünde bulunan kemikler de kafatası iskeletine dahil edilir. Bu şekilde, yukarıda belirtildiği gibi toplam 29 kafa kemiği anatomisi oluşur. Ancak, erişkin kafatası iskeleti anatomisi ile yeni doğan çocuğun kafatası iskeleti anatomisi arasında bazı yapısal farklılıklar bulunur.

Bu nedenle her ikisi ayrı ayrı incelenir. Cranium'u oluşturan kemikler, bulundukları yerlere göre iki ana bölüme ayrılır:

Baş bölümü kemiklerinin yapısal biçimleri ve eklemleşme şekilleri, bir yandan beyin bölümünü diğer yandan önemli duyu organlarını korumaya yöneliktir. Beyin bölgesindeki kemikler arasında sıkı bağlar ve eklemler bulunur. Küçük çocuklarda bu bağlar ve eklemler daha yumuşaktır; erişkinlerde ise daha sert ve boşluklu alanlar mevcuttur. Kafatası iskeleti anatomisinde kemiklerden birinin bağ kurmaması, vücudun diğer bölgelerindeki eksikliklere benzemez. Beynin bulunduğu bölüm olduğu için büyük önem taşır.

Yüz bölgesi kafa kemiği anatomisi, konuşma ve fonasyon ile ilgili önemli görevleri de üstlenir. Yüz bölgesi kemikleri arasında bulunan açıklıklar ve yollar ile hava ve yemek ihtiyacı da karşılanmış olur.

Kafatası kemiklerinin gelişimi ve yapısal özellikleri, hem embriyonik dönemde hem de doğum sonrasında büyük değişiklikler gösterir. Yeni doğan bebeklerde kafatası kemikleri arasında daha geniş boşluklar (fontaneller) bulunur ve bu boşluklar zamanla kapanarak daha sert bir yapı haline gelir. Kafatası kemiklerinin doğru gelişimi, beyin ve duyu organlarının sağlıklı çalışması açısından büyük önem taşır.